Birçok seyahat topluluğunda başta seyahat etmeye cesaret edemeyip sonrasında seyahat etmeye karar veren ve dünyayı gezen insanların hikayelerini okuyorum. Bunların hepsi gerçekten gurur verici. İnsanların dünyayı gezme konusundaki ön yargılarının seyahatin önündeki en büyük engel olduğunu düşünürsek bu engel kalkınca hayatı değişmeye başlıyor.
Peki, ben nasıl gezgin oldum? Ondan bahsetmek isterim biraz. Bu gezme işleri nasıl gerçekleşti? Neden bir anda gezmeye karar verdim?
İlk seyahatimi 6 yaşında Kıbrıs’a yaptım. O zaman tabi çocuğum, gezmekten pek bir şey anlamıyorum. 6 yaşından sonra da ailemle çeşitli şehirlere tatile gittim. Yıllarca gittiğim birçok şehirde normal bir turist gibi gezdim. Keşfetme çabam ve gittiğim yerleri yazma amacım pek olmadı. Gördüklerim hafızamda kalsın ya da önünde 8 milyon tane fotoğraf çekileyim derdine düştüm hep…
Sonrasında yıl 2012… Aylardan Temmuz. Dil okulu amacıyla hazırlık okumuş her Türk genci gibi düştüm Londra yollarına. Uzun bir süre küçük Londra diyebileceğimiz Kıbrıs’a seyahat etmiş olsam da Londra benim için çok farklıydı. İlk kez yurt dışına çıkmış olmanın bir şapşallığı vardı dersem yalan olmaz.
İlk Londra seyahatimde şunu keşfettim. Ben gerçekten gezmekten, yeni kültürler keşfetmekten ve farklı hayatlara karışmaktan keyif alıyorum. Aslına bakarsanız turizm bölümünü seçmemin sebebi de bu. Gezdikçe, gördükçe daha fazlasına ulaşmalıyım hırsı oluştu bende.
Londra’dayken interrail planları yapmaya başladım. Tekrar yurt dışına çıkmaya ve Londra’ya bir kez daha gelmeye kesin kararlıydım. Çünkü bu bir virüstü ve onun pençesinden kurtulamazdım. Kurtulmak da istemedim zaten 🙂 Seyahatlerin akışında kendimi bulmak, benim içime yaptığım en önemli yolculuktu.
Londra’dan döndükten sonraki bir yıl benim için zor geçti. Dersler, çok sevdiğim ananemin vefatı… Hepsi resmen beni boğuyordu; fakat seyahat planımı gerçekleştirmekten vazgeçmedim.
O dönem interrail ücreti arkadaşımla bana fazla gelmişti. O yüzden kendi interrailimizi kendimiz yaptık ve bir haftada iki ülke beş şehir gezdik. Hatta Hollanda’nın içerisinde o kadar dolaşmışız ki gitmediğimiz sadece güney bölümü kalmıştı yanlış hatırlamıyorsam…
Sonrasında da hikaye malum… Gezdikçe daha da çok daha da çok gezdim. İnsanlar kozmetiklere para yatırırken ben ucuz bilet peşine düştüm (pek de alamadım ya neyse). Şimdi geriye dönüp baktığımda ardımda on iki ülke ve kırktan fazla şehir bırakmışım…
Demem o ki korkmayın gezmekten… Bırakın kendinizi, kapılın gezmenin büyüsüne… Gezdikçe daha çok gezmek isteyeceksiniz. Daha çok şehre dokundukça bambaşka biri olmaya başlayacaksınız. E haydi çıkın yola! Sevgilerimle… 🙂
